دانلود کتاب آلمانی Aristoteles Poetik

کتاب آلمانی Aristoteles Poetik یا به فارسی «شعرشناسی ارسطو»، یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین متون باستانی در زمینه نظریه ادبی است. این کتاب حاوی نظرات و تحلیل‌های ارسطو، فیلسوف و عالم بزرگ یونانی قرن چهارم پیش از میلاد، درباره شعر و انواع آن است. ارسطو در این کتاب، برای اولین بار، مفهوم «شعر» را تعریف و توجیه می‌کند، تراژدی و حماسه را به‌ویژه به عنوان دو ژانر شعری مشخص می‌کند و معیارهایی برای ارزیابی کیفیت شعر ارائه می‌دهد.

کتاب آلمانی Aristoteles Poetik به دو بخش تقسیم می‌شود: بخش اول، که در آن ارسطو به شعر به طور کلی و بخش دوم، که در آن ارسطو به تراژدی و حماسه به طور خاص می‌پردازد. بخش اول کتاب، که در حال حاضر در دست ماست، شامل 26 فصل است. بخش دوم کتاب، که در آن ارسطو قرار بود که به کمدی و مفهوم خنده‌ورزی بپردازد، متاسفانه از بین رفته است. برخی از پژوهشگران فکر می‌کنند که متن Tractatus Coislinianus، که یک خلاصه از نظرات ارسطو درباره کمدی است، ممکن است بخشی از بخش دوم کتاب باشد.

ارسطو در بخش اول کتاب، ابتدا شعر را به عنوان یک فرم از «تقلید» (mimesis) تعریف می‌کند. او می‌گوید که شعر، همانند هنرهای دیگر مانند نقاشی، مجسمه‌سازی، موسیقی و رقص، یک فعالیت انسانی است که در آن انسان از طریق زبان، رنگ، صدا یا حرکت، چیزهایی را که در طبیعت یا در ذهن خود می‌بیند یا می‌اندیشد، تقلید می‌کند. ارسطو معتقد است که تقلید، یک خصلت ذاتی و طبیعی انسان است که از دو عامل ناشی می‌شود: تمایل به یادگیری و لذت بردن از تصاویر. ارسطو می‌گوید که انسان از کودکی تمایل دارد که از تقلید چیزهایی را یاد بگیرد و همچنین از دیدن تصاویر چیزهایی که می‌شناسد یا نمی‌شناسد، لذت می‌برد.

ارسطو سپس انواع تقلید را بر اساس سه عامل متفاوت می‌شناسد: شیوه تقلید (به زبان، رنگ، صدا یا حرکت)، شخصیت تقلید شونده (بهتر، بدتر یا مشابه انسان معمولی) و نحوه تقلید (به صورت مستقیم یا غیرمستقیم). ارسطو با استفاده از این تقسیم‌بندی، ژانرهای شعری را از یکدیگر متمایز می‌کند. او می‌گوید که تراژدی و حماسه، دو ژانر شعری هستند که به زبان مستقیم و به شکل غیرمستقیم، از افرادی که بهتر از انسان معمولی هستند، تقلید می‌کنند. کمدی، یک ژانر شعری است که به زبان مستقیم و به شکل غیرمستقیم، از افرادی که بدتر از انسان معمولی هستند، تقلید می‌کند. دیترامب، یک ژانر شعری است که به زبان مستقیم و به شکل مستقیم، از افرادی که مشابه انسان معمولی هستند، تقلید می‌کند.