آموزش گرامر زبان آلمانی – سطح A1: درس سیزدهم

آموزش گرامر زبان آلمانی در سایت آکادمی راه زبان به ترتیب در حال پیگیری است و شما می‌توانید بدون هزینه گرامر خود را تقویت کنید.

زمان پرفکت

زمان پرفکت یکی از زمان‌های دستوری در زبان آلمانی است که برای صحبت در مورد گذشته به کار می‌رود. این زمان به ما کمک می‌کند تا عملی را که در گذشته به اتمام رسیده و اثری از خود به جا نگذاشته است، بیان کنیم. به عنوان مثال، جمله “Ich habe gearbeitet” می‌تواند به سه صورت زیر ترجمه شود:

1. ماضی ساده: من کار کردم.
2. ماضی نقلی: من کار کرده‌ام.
3. ماضی استمراری: من کار می‌کردم.

این تنوع در ترجمه نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری زمان پرفکت در بیان زمان‌های مختلف است.

اجزای تشکیل‌دهنده زمان پرفکت

زمان پرفکت از دو جزء اصلی تشکیل شده است:

1. فعل کمکی haben: این فعل در زمان حال صرف می‌شود و معنای خاصی ندارد. در برخی افعال، به جای haben، فعل sein استفاده می‌شود که در فصل‌های بعدی توضیح داده خواهد شد. فعل haben به عنوان فعل کمکی، نقش کلیدی در ساختار جملات پرفکت دارد.

2. پارتیسیپ (Partizip): این قسمت، معنای اصلی جمله را در خود دارد و به شکل‌های مختلفی مانند gemacht، gekocht و gelernt وجود دارد. پارتیسیپ در واقع معادل اسم مفعول در زبان فارسی است و بیانگر عملی است که در گذشته انجام شده است.

جایگاه کلمات در جملات پرفکت

در جملات خبری و سؤالی توضیحی، فعل کمکی haben در جایگاه دوم قرار می‌گیرد و پارتیسیپ در آخر جمله می‌نشیند. به عنوان مثال:

• جمله خبری: “Ich habe gestern eine Suppe gekocht.” (من دیروز یک سوپ پختم.)
• جمله سؤالی: “Hast du gestern eine Suppe gekocht?” (تو دیروز یک سوپ پختی؟)

در جملات سؤالی بله‌خیر، فعل کمکی haben در جایگاه اول قرار می‌گیرد و پارتیسیپ همیشه در انتهای جمله قرار دارد. این ساختار به ما این امکان را می‌دهد که جملات پرسشی را به راحتی بسازیم و مفهوم آن‌ها را به وضوح بیان کنیم.

• بیشتر بخوانید:

  آموزش گرامر زبان آلمانی – سطح A1: درس دوازدهم

دسته‌بندی پارتیسیپ‌ها

پارتیسیپ‌ها به سه گروه تقسیم می‌شوند:

1. پارتیسیپ‌های باقاعده (regelmäßig): این پارتیسیپ‌ها به -t ختم می‌شوند و تغییر در ریشه ندارند. مثلاً:
   • machen → gemacht
   • telefonieren → telefoniert
2. پارتیسیپ‌های بی‌قاعده (unregelmäßig): این پارتیسیپ‌ها به -n یا -en ختم می‌شوند و در برخی از آن‌ها تغییر در ریشه صورت می‌گیرد. مثلاً:
   • schreiben → geschrieben
3. پارتیسیپ‌های مرکب (gemischt): این پارتیسیپ‌ها هم تغییر در ریشه دارند و هم به -t ختم می‌شوند. این نوع پارتیسیپ‌ها نسبتاً کمیاب هستند. به عنوان مثال:
   • denken → gedacht

ساخت پارتیسیپ

برای ساخت پارتیسیپ، باید از حفظ کرد که آیا پارتیسیپ یک فعل به -t یا -n ختم می‌شود. همچنین، می‌توان فهمید که آیا پارتیسیپ ge خواهد داشت یا نه. به طور کلی، پارتیسیپ‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند:

1. افعال ساده یک قسمتی: در این پارتیسیپ‌ها، ge در ابتدای کلمه قرار می‌گیرد. مثلاً:
   • machen → gemacht
   • lernen → gelernt
2. افعال جداشدنی: در این پارتیسیپ‌ها، ge بین پیشوند و قسمت اصلی فعل قرار می‌گیرد. مثلاً:
   • ankommen → angekommen
   • einkaufen → eingekauft
3. افعال با پسوند -ieren: این پارتیسیپ‌ها اصلاً ge نمی‌گیرند و فقط -en حذف می‌شود. مثلاً:
   • telefonieren → telefoniert

جایگاه “nicht” در جملات پرفکت

در جملات پرفکت، “nicht” نمی‌تواند بلافاصله قبل از پارتیسیپ قرار گیرد و می‌تواند قبل از حرف اضافه و قید نیز قرار گیرد. به عنوان مثال:

• “Er hat heute Peter nicht gesehen.” (او امروز پتر را ندیده است.)

این نکته مهم است که جایگاه “nicht” می‌تواند معنای جمله را تغییر دهد و به ما کمک کند تا جملات منفی را به درستی بسازیم.

زمان پرتریتوم و گذشتۀ فعل haben

زمان پرتریتوم نیز مانند پرفکت یک زمان گذشته در زبان آلمانی است و معادل آن در فارسی می‌تواند بسته به متن گفتگو، ماضی ساده یا ماضی استمراری باشد. برخی از افعال هستند که بیشتر در حالت پرتریتوم به کار می‌روند و کمتر در حالت پرفکت. فعل haben از این دسته است. به عنوان مثال:

• “Ich hatte viel Arbeit.” (من خیلی کار داشتم.)

این جمله به طور معمول در مکالمات روزمره استفاده می‌شود و به ما کمک می‌کند تا به سادگی به گذشته اشاره کنیم.

حروف اضافی زمانی

حرف اضافۀ “von… bis” برای بیان مدت زمان به کار می‌رود و معنای “از… تا” می‌دهد. به عنوان مثال:

• “Von 9 bis 14 Uhr arbeite ich im Büro.” (از ساعت 9 تا 14 در دفتر کار می‌کنم.)

حرف اضافۀ “ab” نیز به معنای “از… به بعد” است و برای بیان زمان‌هایی که از گذشته تاکنون ادامه دارند، از حرف اضافه “seit” استفاده می‌شود. به عنوان مثال:

• “Der Chef ist ab 10 Uhr im Büro.” (رئیس از ساعت 10 به بعد در دفتر است.)

صفت‌های زمانی

صفت “letzt-” برای اشاره به زمان گذشته به کار می‌رود و در حالت آکوزاتیو برای بیان زمان و مدت زمان نیز استفاده می‌شود. به عنوان مثال:

• “letzten Mittwoch” (چهارشنبه پیش)
• “letztes Jahr” (سال پیش)

این صفت‌ها بسته به جنسیت اسم پس از آن تغییر می‌کنند.

صفت “ganz-” نیز برای بیان مدت زمان به کار می‌رود و بسته به جنسیت اسم پس از آن تغییر می‌کند. به عنوان مثال:

• “den ganzen Tag” (کل روز)
• “das ganze Jahr” (کل سال)
• “die ganze Woche” (کل هفته)

این صفت‌ها به ما کمک می‌کنند تا مدت زمان را به وضوح بیان کنیم.

فعل بی‌قاعده “einladen”

فعل “einladen” (دعوت کردن) بی‌قاعده و جداشدنی است و در صرف آن در دوم و سوم شخص مفرد، تغییر مصوت a → ä صورت می‌گیرد. به عنوان مثال:

• “Heute Abend lade ich Freunde ein.” (امشب دوستان را دعوت می‌کنم.)

این فعل به ما کمک می‌کند تا در موقعیت‌های اجتماعی به دعوت کردن دوستان و آشنایان بپردازیم.

حال استمراری

زمان حال می‌تواند دو معنی داشته باشد: حال استمراری و حال مستمر. برای تأکید بر استمرار، می‌توان از قید “gerade” استفاده کرد. به عنوان مثال:

• “Maria hört gerade Musik.” (ماریا دارد موسیقی گوش می‌کند.)

این ساختار به ما کمک می‌کند تا عملی که در حال حاضر در حال انجام است را به وضوح بیان کنیم. بدون قید “gerade”، جمله ممکن است به حال مستمر نیز تعبیر شود، اما با افزودن این قید، تأکید بیشتری بر استمرار عمل می‌شود.

نتیجه‌گیری

درس سیزدهم آموزش گرامر زبان آلمانی به بررسی زمان پرفکت و ساختارهای مربوط به آن پرداخته است. با یادگیری این زمان و ساختارهای آن، شما قادر خواهید بود تا در مکالمات خود به راحتی به گذشته اشاره کنید و جملات پیچیده‌تری بسازید. تمرین و تکرار این مباحث به شما کمک می‌کند تا تسلط بیشتری بر زبان آلمانی پیدا کنید و در مکالمات روزمره خود از آن بهره‌برداری کنید. امیدواریم با استفاده از این مطالب، به یادگیری زبان آلمانی ادامه دهید و موفق باشید!